Doe het beste wat je kunt totdat je beter weet.

Fabienne was voor haar omgeving een duidelijk baken van licht, je kon altijd bij haar je verhaal kwijt, advies vragen of uithuilen. Fabienne omschrijft zichzelf als een doorzetter, een aanpakker, sociaal en empathisch.

Het kost haar steeds meer moeite om zich op te laden om aandachtig betekenisvol te zijn voor anderen, de vermoeidheid is toegeslagen. Het ontbreekt haar eenvoudigweg aan energie om zo door te gaan. De onzekerheid slaat toe, hoe en wat wil en kan ik dan wel en nog belangrijker hoe kom ik daarachter vraagt ze zich af.

Fabienne vertelt over haar leven en de vriendschappen die ze heeft gesloten, over haar werk waarin ze steeds meer verantwoordelijkheid op zich heeft genomen en over haar jeugd. De zorgen van haar ouders over haar jongere broertje geboren met een verstandelijke beperking, over de lichtheid die ze in het gezin wilde brengen en het gevoel dat ze het alleen moest doen, over het streven om nog steeds lichtheid te brengen in andermans leven, over haar bevlogenheid van betekenis te zijn voor de ander en de vertwijfeling die ze nu voelt nu het zo moeilijk is om dit op te brengen. Fabienne wordt overvallen door verdriet en het gevoel van eenzaamheid en gemis wat ze zo goed kent van vroeger.

Ze heeft haar best gedaan om het de ander naar de zin te maken, om de aandacht te verdienen waar ze zo naar verlangt en is daarbij in de loop van de tijd zichzelf uit het oog verloren. Door steeds meer te luisteren naar haar eigen gevoelens en gedachten, deze niet wegdrukken maar met aandacht ontdekken wat ze zelf graag wil en kan.  Met het aandachtig en betekenisvol luisteren wat ze altijd voor de ander heeft ingezet nu op zichzelf te richten.

Zoveel aandacht en ruimte innemen voor zichzelf is onwennig, spannend en tegelijkertijd geeft het lucht. Fabienne staat sinds langere tijd stil bij haar eigen gevoelens, gedachten en de signalen die haar lichaam geven. De tijd is aangebroken om de zorg en aandacht voor haarzelf centraal te zetten.

Als je beter weet, doe het dan beter.

Van lieverlede ontdekt Fabienne het licht op zichzelf te laten schijnen. Haar omgeving kan nog altijd bij haar aankloppen met dit verschil dat ze steeds beter weet wat ze zelf wil en duidelijker haar grenzen aangeeft. Fabienne hoeft niet meer zo hard te werken.

Door steeds beter te herkennen en luisteren naar wat er in haar binnenwereld omgaat, haar eigen verlangen serieus te nemen richt ze haar energie nu ook op zichzelf.

Dit voedt haar baken van licht.

Een vogel zingt niet omdat hij een antwoord heeft.

Hij zingt omdat hij een lied heeft.

Fijne dagen en veel voorspoed toegewenst!