Plezier halen uit je werk.

Een goede sfeer met prettige collega’s, het naar je zin hebben op het werk en samen de schouders eronder zetten, het was zo heerlijk om te doen en gaf zoveel energie vertelt  Margo tijdens ons gesprek. Het leek zo vanzelfsprekend en van haar mocht het altijd wel zo blijven. Maar het liep anders. Op het kantoor waait een nieuwe wind, het roer ging om en niet alle collega’s zijn hier even blij mee, ook Margo niet. Ze heeft contact gezocht met mij  om deze situatie te bespreken en ze vraagt zich af hoe dit verder aan te pakken.

Margo vertelt dat haar enthousiasme steeds meer verdwijnt, het werken wordt een sleur, de jeu gaat er wat af, ze mist de energie van weleer. Haar werkdagen worden steeds meer eentonig en zijn nog weinig uitdagend.

Tijdens ons gesprek dwalen de gedachten door haar hoofd. Ze voldoet aan de verwachtingen  maar voor haar gevoel wordt ze eigenlijk geleefd. Ze weet wat ze nu heeft maar is dit het dan? Hoe nu verder is haar vraag. Uit haar verhaal blijkt dat de verwachtingen die Margo heeft van zichzelf en haar omgeving zijn gebaseerd op het verleden. Op deze voet doorgaan lijkt veilig en zeker maar geeft geen voldoening. We bespreken een aantal mogelijkheden maar er bekruipt haar een gevoel van angst, de vraag is waarvoor eigenlijk?

Weten wat je hebt.

De angst om datgene te verliezen wat je hebt houdt je in de greep. En juist deze angst weerhoudt ook Margo om buiten haar comfortzone te stappen. Deze angst gaat niet over de verandering die je wilt maar over het verlaten van het vertrouwde. Het vertrouwde en bekende is leidend geworden in het leven van Margo en daar richt ze al haar aandacht op. De angst benauwt haar, het niet weten wat ze krijgt of kan maakt haar onzeker en dat ga je nu eenmaal van nature liever uit de weg.

Maar de ‘nog niet eerder meegemaakt ‘of ‘niet eerder gedaan’ gedachten/gevoelens zijn eigenlijk een uitnodiging aan jezelf om je grenzen te verleggen. Want wat biedt Margo meer voordelen, de bestaande situatie behouden of groeien en haarzelf motiveren en stimuleren.

Het vraagt moed en lef en het is best eng om je grens te verleggen en hulp te vragen, ook voor Margo. We bespreken dat het belangrijk is om stap voor stap haar grens te verleggen. De eerste stap voor Margo is met haar werkgever bespreken waar ze tegenaan loopt. Ze vindt het lastig om zichzelf centraal te stellen in het gesprek. Ze twijfelt of ze goed onder woorden kan brengen wat ze bedoelt en vraagt zich af of er naar haar geluisterd wordt. Na ons gesprek maakt Margo de stap om niet toe te geven aan haar angst en het gesprek aan te gaan met haar werkgever.

Het is vooral een kwestie van DOEN, pas dan ontdek je dat een stap buiten het oude vertrouwde helemaal niet zo beangstigend is als het eerst leek.

De eerste stap motiveert je, de angst maakt plaats voor voldoening en…. dat smaakt naar meer!